Srce čovjeka dobrodušnog osmijeha Veselina Vesa Sejdovića, jednog od rijetkih kazandžija u gradu pod Trebjesom koga su svi znali kao legendu Nikšića, juče je prestalo da kuca u 64. godini života. Tako statista u čuvenom filmu Živka Nikolića „Jovana Lukina”, koji je sniman 1979. godine nije doživio da se još jedanput oproba gao glumac, iako je nedavno prošao kasting za angažman u rimejku čuvenog filma „Papilon” (Leptir) iz 1973. godine.
U jednom ranijem razgovoru za „Dan” pričao je Sejdović da je saradnja sa Živkom počela sasvim slučajno. On i Živko su se sretali po nikšićkim kafanama, tu ga je čuveni reditelj zapazio sa kazanima od bakra i aluminijuma koje je ručno izrađivao, kovao i savijao.
– Prodavao sam kazane i pošteno radio svoj posao. Živko mi je tokom jednog kafanskog susreta ponudio da glumim u filmu koji je tada snimao, što sam i prihvatio, bez previše razmišljanja – pričao je Sejdović.
Prisjećao se momenata sa snimanja kada je bio okružen poznatim jugoslovenskim glumcima, među kojima i zanosnom Merimom Isaković, jednom od tada najtalentovanijih i najljepših jugoslovenskih glumica, koja ih je bez daha ostavila čudesnim plesom u filmu „Jovana Lukina”.
Riječi hvale i divljenja, ali i poštovanja imao je Veso za Živka Nikolića. I tokom nedavnog susreta sa njim u romskom naselju pod Trebjesom gdje je živio sa sinom, rekao nam je da bi želio da se ponovo nađe pred filmskom kamerom. Potajno se nadao da će zaraditi koji euro i moći bar neko vrijeme pristojno da živi, ali njegovo srce nije izdržalo. L.N.
Komentari
Komentari se objavljuju sa zadrškom.
Zabranjen je govor mržnje, psovanje, vrijedjanje i klevetanje. Nedozvoljen sadržaj neće biti objavljen.
Prijavite neprikladan komentar našem
MODERATORU.
Ukoliko smatrate da se u ovom članku krši Kodeks novinara, prijavite našem
Ombudsmanu.
)){kind=small}
